عمر SSD چقدر است؟

اگر به دنبال حافظه سریع و قابل اعتماد هستید، خرید SSD بهترین تصمیم است. یک SSD با کیفیت می‌تواند سال‌ها به خوبی برای شما کار کند، اما مهم است که به یاد داشته باشید که SSD‌ها طول عمر محدودی دارند. مموری NAND مورد استفاده آن‌ها دارای تعداد محدودی چرخه خواندن و نوشتن است، به این معنی که در نهایت، SSD شما منقضی می‌شود.

بنابراین سوال اساسی این است که عمر SSD چقدر است؟ موقع خرید باید نگران عمر SSD باشید؟

عمر SSDها به چه صورت است؟

به طور متوسط، بسیاری از SSDها می‌توانند بین 5 تا 10 سال قبل از بروز علائم خرابی کار کنند. بااین‌حال، این طول عمر می تواند بر اساس عواملی مانند نوع حافظه فلش NAND مورد استفاده، بارهای کاری و فرکانس و شدت استفاده متفاوت باشد.

علیرغم اینکه برای ذخیره‌سازی اطلاعات بسیار مهم است، اطلاعات کمی درمورد میانگین عمر SSD وجود دارد. درحالی‌که برخی از SSDها ممکن است تا ده سال به خوبی کار کنند، اکثر آن‌ها زودتر از کار می‌افتند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که خرابی SSD بیشتر به دلیل زمان است تا استفاده. به عبارت دیگر، استفاده سنگین روزانه لزوما طول عمر SSD را به میزان قابل توجهی کاهش‌ نمی‌دهد. زمان به تنهایی در نهایت باعث خرابی آن می‌شود.

تحقیقات انجام شده از دانشگاه تورنتو و گوگل نشان می‌دهد که درایوهای فلش NAND نسبت به HDD‌های قدیمی نرخ تعویض کمتری دارند. در ابتدا، این نگرانی وجود داشت که SSDها نسبت به HDDها کمتر قابل اعتماد باشند، اما ثابت شده است که این یک افسانه است.

تعیین دقیق طول عمر SSDهای مصرفی چالش برانگیز است زیرا بیشتر مطالعات بر روی استفاده از مرکز داده تمرکز دارند. به نظر می‌رسد زمان مهم‌ترین عامل تأثیرگذار بر طول عمر SSD باشد، اما متغیرهای دیگر نیز نقش دارند.

همچنین شایان ذکر است که بسیاری از درایوهای SSD ممکن است هرگز در طول عمر مفید خود خراب نشوند. اغلب، قبل از اینکه SSD از بین برود، کل سیستم خود را تعویض می‌کنید. درحالی‌که برخی از SSDها از کار می افتند، برخی دیگر خراب نمی‌شوند و پیش‌بینی نتیجه برای هر SSD خاص دشوار است.

چه عواملی روی طول عمر SSD نقش دارند؟

درحالی‌که طول عمر SSD نامشخص به نظر می‌رسد، هر SSD دارای ظرفیت داده تخمینی است که می‌تواند قبل از خرابی تحمل کند.

TBWو DWPD و MTBF

هنگام خرید SSD، اغلب با مشخصاتی مانند TBW، DWPD و MTBF مواجه می‌شوید. برخی از تولیدکنندگان یک یا همه این معیارها را فهرست می‌کنند که هرکدام جنبه‌های متفاوتی از SSD را نشان می‌دهند.

TBW (Terabytes Written): این مقدار کل اطلاعاتی را که می‌توان روی SSD نوشت قبل از خرابی اندازه‌گیری می‌کند. این رایج‌ترین معیار عمر و کارایی است. بسیاری از SSDهای برتر دارای رتبه‌بندی TBW 1200 یا بیشتر هستند. به عنوان مثال، نوشتن 100 گیگابایت داده در هفته، 230 سال طول می‌کشد تا به 1200 ترابایت برسد و بعید است که هرگز به این حد برسید.

DWPD (Drive Writes Per Day): این نشان می‌دهد که در طول مدت گارانتی آن، روزانه چند برابر کل ظرفیت SSD را می‌توان نوشت. به عنوان مثال، Samsung 990 Pro 2TB دارای DWPD 0.3 است، به این معنی که شما می‌توانید تا 600 گیگابایت در روز به مدت پنج سال قبل از رسیدن به حد مجاز داده بنویسید.

MTBF (Mean Time Between Failures): این معیار قابلیت اطمینان میانگین زمان بین خرابی‌ها را بر حسب ساعت اندازه گیری می کند. به عنوان مثال، Samsung 990 Pro دارای MTBF 1.5 میلیون ساعت است که نشان می‌دهد باید 171 سال قبل از شکست احتمالی کار کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که این معیارها تخمینی هستند و تضمین نمی‌کنند که SSD شما تا این اندازه دوام بیاورد. آن‌ها یک ایده کلی از طول عمر ارائه می‌دهند، اما طول عمر واقعی می‌تواند متفاوت باشد. برخی از SSDها ممکن است در عرض یک سال از کار بیفتند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بسیار بیشتر دوام بیاورند.

سن

سن SSD شما عامل کلیدی در تعیین طول عمر آن است. بعید است یک SSD از  TBW خود تجاوز کند، اما زمان و استفاده در نهایت باعث فرسودگی آن می‌شود. این به دلیل استقامت لایه اکسید در حافظه فلش NAND است که با هر چرخه Program/Erase (P/E) کاهش می‌یابد. هر چرخه P/E بر سلول‌های NAND تأثیر می‌گذارد و به مرور زمان فرسوده می‌شود و توانایی SSD برای ذخیره داده‌ها را کاهش می‌دهد.

استفاده زیاد می‌تواند این روند را تسریع کند، اما در نهایت، همه SSDها فرسوده می‌شوند. اکثر SSDها دارای گارانتی محدودی بین سه تا پنج سال هستند، اما فراتر از آن، طول عمر آن‌ها به استفاده و کمی شانس بستگی دارد.

مدل حافظه NAND

یکی دیگر از دلایل چالش‌برانگیز تخمین میانگین طول عمر یک SSD، تنوع انواع SSD موجود است. نوع حافظه فلش NAND مورد استفاده در یک SSD به طور قابل توجهی بر تعداد چرخه‌های پیش‌بینی شده آن تأثیر می‌گذارد.

NAND یک نوع فلش‌مموری غیر فرار است که اطلاعات را حتی در زمانی‌که کامپیوتر شما خاموش است حفظ می‌کند، برخلاف RAM فرار که در صورت خاموش شدن، داده‌ها را از دست می‌دهد. این ویژگی SSD‌ها را از HDDها متمایز می‌کند که از دیسک‌های مغناطیسی در حال چرخش استفاده می‌کنند و کندتر هستند و بیشتر در معرض آسیب فیزیکی هستند.

انواع حافظه فلش NAND در SSD:

• SLC (Single-Level Cell): عمدتا در SSDهای سازمانی یافت می‌شود، SLC یک بیت اطلاعات را در هر سلول ذخیره می‌کند و بازیابی سریع داده و بالاترین استقامت را با حدود 100000 چرخه (P/E) ارائه می‌دهد.
• MLC (Multi-Level Cell): معمولا دو بیت را در هر سلول ذخیره می‌کند و تراکم داده بالاتر را با حداکثر 10000 چرخه P/E دارد. SSDهای MLC مصرف‌کننده (یعنی همان کاربر عادی) ممکن است استقامت کمتری داشته باشند.
• TLC (Triple-Level Cell): سه بیت در هر سلول را ذخیره می‌کند و رایج‌ترین نوع در SSDهای مصرفی است که تعادل خوبی از عملکرد، قیمت و دوام با حدود 3000 چرخه P/E ارائه می‌دهد.
• QLC (Quad-Level Cell): چهار بیت را در هر سلول ذخیره می کند، تراکم ذخیره سازی را افزایش می دهد اما استقامت را تا حدود 1000 چرخه P/E کاهش می دهد.

اکثر SSDهای مدرن از TLC NAND استفاده می‌کنند که باعث می‌شود اقتصادی‌تر باشد با دوام کمتر.

 

منبع: TAVPC